ପ୍ରଥମାଷ୍ଟମୀ, ପଢ଼ୁଆଁ ଅଷ୍ଟମୀ…

ପ୍ରଥମାଷ୍ଟମୀ, ପଢ଼ୁଆଁ ଅଷ୍ଟମୀ… 

ସୁଵଳ ମହାପାତ୍ର

 

କଣ ମାନେ ଅଛି ଏ ଅଷ୍ଟମୀ ର ଯେଉଁ ମାନେ ରାଜ୍ୟ ବାହାରେ ଏକୁଟିଆ ରହୁଛନ୍ତି ପେଟ ପାଟଣା ପାଇଁ। ପାଖରେ ନା ଅଛି ପରିବାର, ନା ଅଛି କୌଣସି ପିଠା ର ମହକ, ନା ଅଛନ୍ତି ବନ୍ଧୁ ବାନ୍ଧବ ନା କେହି ପରିଜନ।

ସତ୍ୟ ସକାଳୁ ସକାଳୁ ଉଠି ପଡ଼ିଲା। ଆଜି ଶନିବାର । ଅଫିସ ଛୁଟି। ସେମିତି ସେ ଟିକେ ଡେରି ରେ ଉଠେ। ଆଜି କିନ୍ତୁ ଟିକେ ସଅଳ ନିଦ ଭାଙ୍ଗି ଗଲା। ସକାଳୁ ଉଠି ଟିକେ facebook ରେ ଆଖି ବୁଲେଇ ଆଣିଲା। ସାଙ୍ଗ ସାଥି, ପରିଜନ ଙ୍କ ପୋଷ୍ଟ ଦେଖି ଅଳ୍ପ ଅଳ୍ପ ଖୁସି ହୋଇଗଲା ସେ। ଆଜି ପ୍ରଥମାଷ୍ଟମୀ। କିଏ ମୁଣ୍ଡରେ ଟୀକା ଲଗେଇ ଫୋଟୋ ଦେଇଛି ତ କିଏ ପୂଜା ରେ ବସି। କିଏ ଏଣ୍ଡୁରି ପିଠା ର ପୋଷ୍ଟ କରିଛି ତ କିଏ ପିଠା କୁ ହଳଦୀ ପତ୍ର ରୁ ବାହାର କରିବାର ଫୋଟୋ। ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ପିଠା ର ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ପ୍ରକାର ର ଫୋଟୋ। କିଏ ଅବା ଭଳି କି ଭଳି ପିଠା ଓ ମିଠା ଗୋଟେ ଥାଳି ରେ ରଖି ପୋଷ୍ଟ କରିଛି ଫୋଟୋ। ଦେଖି ଦେଖି ସତ୍ୟ ପାଟି ରୁ ଲାଳ ବୋହିବାକୁ ଲାଗିଲା। ସେ ମନେ ପକେଇବାକୁ ଲାଗିଲା ଗାଁ ରେ ବିତେଇ ଥିବା ଦିନ ଗୁଡିକୁ।

ଛୋଟବେଳେ ତାକୁ କୁହାଗଲା ତାଙ୍କ ଘରେ ପ୍ରଥମାଷ୍ଟମୀ ନାହିଁ। ନୂଆ ଜାମା ହେବ ନାହିଁ। ପୂଜା ହେବ ନାହିଁ। ଏପରିକି ପିଠା ପଣା ବି ନାହିଁ ।କାରଣ ପଚାରିବାରୁ ଜଣା ଗଲା ଯେ ପ୍ରଥମାଷ୍ଟମୀ ରେ ତାଙ୍କ ଘରେ କେହି ଜଣେ ମରି ଯାଇଥିଲେ। ସେ ଏବେ ସାତ କ ପଣିକିଆ ବାହାରକୁ ଚାଲି ଗଲେଣି। ମାନେ ସାତପୁରୁଷ ବନ୍ଧୁ ଛାଡ ହୋଇ ସାରିଲାଣି। କିନ୍ତୁ ପରମ୍ପରା ଟି ରହି ଯାଇଛି। ମନ ବିଦ୍ରୋହ କଲେ ବି କାହାକୁ କିଛି କହିବାର ନ ଥିଲା। ସାଙ୍ଗ ମାନେ ସବୁ ନୂଆ ଜାମା ପିନ୍ଧି ଚିତା ଚୈତନ କାଟି, ଭଳି କି ଭଳି ପିଠା ଖାଇଲା ବେଳକୁ, ୟାଙ୍କ ଘରେ କିନ୍ତୁ କିଛି ହୁଏନି। ଅବଶ୍ୟ ସାଇ ପଡିସା ଘରୁ କିଛି କିଛି ପିଠା ଓ ମିଠା ଦିଆ ନିଆ ରେ ଆସେ। ସେତକ ଉଦରସ୍ଥ ହୁଏ। ସେତିକି ଯାହା ସାନ୍ତ୍ୱନା। ଆଉ କିଛି ମିଳିଯାଏ ସାଙ୍ଗ ମାନଙ୍କ ଘରୁ। ଯାହା ହଉ, ଏତକ ବନ୍ଦ କରି ନାହାନ୍ତି, ନହେଲେ ମଣିଷ କୁ ପ୍ରଥମାଷ୍ଟମୀ ରେ ଖାଇବାକୁ ବି ଟିକେ ମିଳନ୍ତାନି।

ଛାଡ, ସେ ଏବେ ରାଜ୍ୟ ବାହାରେ। ଏଠି ନା ଓଡ଼ିଆ ଅଛନ୍ତି ନା ଓଡିଶା ର କୌଣସି ପୁଣ୍ୟ ପର୍ବ। ତାକୁ ଏବେ ଚା ଟିକେ ପାଇଁ ଛକ କୁ ଯିବାକୁ ପଡ଼ିବ। ମନ ଟା ପାଣିଚିଆ ଧରିଗଲା ତା’ର। ଛାଡ…
ନିତ୍ୟକର୍ମ ସାରି ସେ ବାହାରି ଗଲା ଛକ କୁ। ଚା ଟିକେ ପିଇ ସାରି ସେ ଜଳଖିଆ ଖାଇବାକୁ ଖୋଜିଲା ବେଳକୁ, ଛକ ରେ ଠେଲା କରିଥିବା ଇଡିଲି ଵାଲା ର ଦୋକାନ ବି ଆଜି ବନ୍ଦ ଥିଲା।

ଦୋକାନ ରୁ ଗୋଟେ ଦଶ ଟଙ୍କିଆ ମୁଢି ମିକ୍ସଚର ପ୍ୟାକେଟ ଆଉ ପାଞ୍ଚ ଟଙ୍କିଆ ଟୋଣ୍ଟି ଟୋଣ୍ଟି ବିସ୍କୁଟ ପ୍ୟାକେଟ ଧରି ସେ ଫେରୁଥିଲା ଆଜି ର ପ୍ରଥମାଷ୍ଟମୀ ମନେଇବାକୁ ….

–ସମାପ୍ତ–