ଚୋର ର ହୃଦୟ

ସୁବଳ ମହାପାତ୍ର

ବେଳ ରତ ରତ, ଟ୍ରେନ ଛାଡିବାକୁ ଆହୁରି ଦି ଘଣ୍ଟା ବାକି I ସମୟ ରାତି ୧୨ ଟା ବାଜି ୧୫ ମିନିଟ I ଗାଁ ର ଲେଖାଯୋଖା ଦାଦି ମକରାଦି ଠୁ ତାର (ଟେଲିଗ୍ରାମ) ପାଇ ଦିବ ଷ୍ଟେସନ ରେ ଠିଆ ହେଇ ଥାଏ Iଭଲ ନାଁ ଦେବଦତ୍ତ I ପରେ ଦେବ ରୁ ଏବେ ଦିବ ହେଇ ଯାଇଛି I ମନ ଘର ଧରି ଗଲାଣି I ସାଙ୍ଗରେ କେହି ନାହାନ୍ତି I ଏକା ଏକା ସୁରଟ ରୁ ତା’ଗାଁ ଆଠମଲ୍ଲିକ ର ଲାଉପାଳ I ଘରକୁ ଛୁଟିରେ ଗଲେ ସବୁ ସାଙ୍ଗହେଇ ଯାଆନ୍ତି I ଏଠି ସୁରଟ ରେ ଲୁଗାକଳ ରେ ସେ ସୁପର ଭାଇଜର I ଆଜି ଏକା ଏକା ଯିବାକୁ ପଡିବ I ମକରାଦି, ତାର ପଠେଇଛି “ବସିବାଠୁ ଉଠି ଆଇବୁ, ତ ଜେଜୀ ଦିହ ଭଲ ନେଇଁ” I ଦରମା ଆହୁରି ମିଳିନିI ମାସ ଶେଷ, ପଇସା ବି ଗୋଟେ ପାଖରେ ନାହିଁ I ଧାର ଉଧାର କରି ଟଙ୍କା ୨୦୦୦ ମୁଠେଇଚି I ଏକା ଏକା ଏତେବାଟ ଡର ଡର ଲାଗୁଚି I ମାସ ଦି ଟା ହେଇନି ଘରୁ ଆଇବାର I ମକରା, ସନିଆ, ପେଟୁ ସମିତେମନା କଲେ I କହିଲେ ତୁ ଯା, ଆମେ ଏବେ ଯିବୁନି I ଦଶରା ଆଡେ ଦେଖିବା I ସେପଟେ ଗାଁ ରେ ପହଁଚିଲା ବେଳକୁ ଜେଜୀ ଥିବ କି ନଥିବ I ବାହାରେ ରହୁଛି ବୋଲି ମତେ ଜଣେଇ ନଥିବେ, କେଜାଣି ଜେଜୀଅଛି କି ଆର ପାରିକୁ ପଳେଇଲାଣି I ବାପା ମା ମଲା ଦିନୁ ସେ ହିଁ ପାଳି ପୋଷି ମଣିଷ କରିଛି Iକେତେ କାହା ଘରେ ପାଇଟି କରି ଦି ପଇସା ଆଣେ I ସେଥିରେ ଦି

ପ୍ରାଣୀ ଚଳନ୍ତି I

ଆଜି ସେ ମଲା ବେଳକୁ ତା ମୁହଁ ରେ ପାଣି ଟିକେ ଦେବାକୁ ଦିବ ତା ପାଖରେ ନାହିଁ I ନାତୁଣୀ ବହୁ ଗେଲ୍ଲୀ ଜେଜୀ ର ଜୀବନ I ବର୍ଷେ ହେଲା ଘରକୁ ଆଇଚି I ଏକୁଟିଆ ମାଇକିନା କ’ଣ କରିବ? ମରଦପୁଅ ଘରୁ ଗୁଡ ନକାଢ଼ିଲେ ବି ନଚଳେ I ତିନି ପ୍ରାଣୀ ଚଳିବୁ କେମିତି I ଦି ସନ ହେଲା ଧୋଇ ଆଉ ମରୁଡି ଅଣ୍ଟା ଭାଙ୍ଗି ଦେଇଛି I ଏ ସନ ଖାଇବାକୁ ଧାନ କଣି ଗୋଟେ ବି ଘରେ ନଥିଲା I ଗାଁ ର କେତେ ନୁକଦାଦନ ଖଟି ଗଲେ I ଏଠି ମକରା ଆଉ ସନିଆ ଥିଲେ ବୋଲି ସିନା ସେ ପଳେଇ ଆସିଲା ନହଲେ ଗାଁ ରେ ଏତେ ବେଳକୁ କାହା ଠି ମୁଲିଆ କାମ କରିଥାନ୍ତା I ଛୁଟ ବେଳେ ପାଠ ମାଇନର ଯାଇ ପଢିଥିଲା ବୋଲି,ଏଠି ବାବୁ ତାକୁ ସୁପର ଭାଇଜର ରଖିଲା I ଭଲ ଦି ପଇସା ଦେଲା ବୋଲି ଚଳି ଯାଉଛି I ଓଭର ଟାଇମି କରି ଆଉ ଦି ପଇସା ବି ମିଳୁଛି ବୋଲି ଘରକୁ ପଠେଇ, ଖାଇ ପିଇ ତିନି ପ୍ରାଣୀ ବଞ୍ଚିଛନ୍ତି I ଜେଜୀ ଟା ବୁଢ଼ୀହେଇ ଗଲାଣି I ତାକୁ ଛାଡି ଆସିବାକୁ ଜମାରୁ ଇଚ୍ଛା ନଥିଲା ଦିବ ର I କିନ୍ତୁ ଦଇବ ଦୌଡ଼ି ମଣିଷ ଗାଈ,  ଯେଣିକି ଓଟାରେ ତେଣିକି ଯାଇ I ଗାଁ ଛାଡି ଦିବ ଆସି ଏଠି ସୁରଟ ରେ I ଭାବୁ ଭାବୁ ଦିବ କୁ ଯେ କେତେବେଳେ ନିଦ ଲାଗି ଯାଇଛି ସେ ଜାଣିନି I

ଟ୍ରେନ ହର୍ନ ଶୁଣି ତା ନିଦ ଭାଙ୍ଗିଲା I ଉଠିକି ଦେଖିଲା ଏବେ ଯାଏ ଟାଇମି ହେଇନି ଆହୁରି ଅଧ ଘଣ୍ଟେ ବାକି I ଜିନିଷ ଗୁଡା ଆଉ ଥରେ ସଜାଡି ଦେଲା I ହେଲେ ପର୍ସ ଟା ଗଲା କୁଆଡେ? ଏଇଠି ତ ସେପାକିଟି ରେ ରଖିକି ଶୁଇଥିଲା I ତା ମୁଣ୍ଡ ବାଇଆ ହେଇଗଲା I ଜିନିଷ ପତ୍ର ସବୁ କାଢି ଆଉ ଥରେ ଖୋଜି ପକେଇଲା I ହେଲେ ନାଁ କଉଠି ବି ନାହିଁ I ଗଲା କୁଆଡେ I ସନିଆ କେତେ ଥର କହିଥିଲା, ଚାଲେ ଆମେତତେ ଗାଡି ଚଢେଇ ଦେଇ ଆସିବୁ I କିନ୍ତୁ ସେ ମନା କଲା I ସନିଆ ର ସକାଳ ସିଫ୍ଟ I ରାତି ଯାକ ଅନିଦ୍ରା ରହିଲେ ସକାଳେ କାମ କରି ପାରିବନି I ଥାଉ I କେତେ ଥର ସେ କାନେ କାନେ କହିଥିଲା, ଟେ..ସନ ରେଚୁର ଖଣ୍ଟ ବୁଲୁଯିତି I ଦେଖିକି ଯିବୁ I ବାଟ ରେ ହୁସିଆର ଥିବୁ I ଜିନିଷ ଛାଡି କୁଆଡେ ବି ଯିବୁନି I ନହେଲେ ଆଇଲା ବେଳକୁ କିଛି ନଥିବ I ସେ ବି ତ ହୁସିଆର ଥିଲା I ଝୁଲା ଟା ତ ହାତରେ ଧରି କି ଶୁଇଥିଲା Iସେ କଣ ଶୁଇଥିଲା ନା କ’ଣ I ଭାବୁ ଭାବୁ ଆଖି ଟିକେ ଲାଗି ଯାଇଛି I ହେଲେ ପର୍ସ ଟା ଗଲା କୁଆଡେ I ପାକିଟି ରେ ହାତ ଭର୍ତି କରି ଆଉ ଥରେ ଅଣ୍ଡାଳିଲା I ଏଁ, ଏ କ’ଣ ପାକିଟି କଣା I କିଏ ଗୋଟେ ବ୍ଲେଡ ରେକାଟି ଦେଇଛି I ତା ର ତାହେଲେ ପକେଟମାର ହେଇ ଯାଇଛି I ସେ କାନ୍ଦ କାନ୍ଦ ହେଇ ଗଲା I କଣ କରିବ, ଏପଟେ ଜେଜୀ ର ଏ ଅବସ୍ଥା, ମାସ ଶେଷ ବେଳକୁ ଧାର କରି ଟଙ୍କା ୨୦୦୦ ମିଳିଥିଲା I କଣ କରିବ?ଦିବ ମୁଣ୍ଡ କଣ ହେଇ ଗଲା I ମୁଣ୍ଡ ବୁଲେଇବାରୁ ପଡିଲା ପଡିଲା ହେଇ ତଳେ ବସି ପଡିଲା I ଚାରି ପଟ ଅନ୍ଧାର ଦେଖା ଯାଉଥାଏ I ବାନ୍ତି ବାନ୍ତି ଲାଗୁଥାଏ I କାନ୍ଦ କାନ୍ଦ ହେଇ ଆଖିରୁ ଲୁହ ପୋଛିଲା I ଚାରି ଆଡକୁଚାହିଁଲା I କେତେ ଲୋକ ଯିବା ଆସିବା କରୁଥାନ୍ତି, କିଛି ଲୋକ ୟାକୁ ଦେଖିକି ପଳେଇ ଯାଉଥାନ୍ତି I ସମସ୍ତେ ନିଜ ନିଜ ବାଟେ ବ୍ୟସ୍ତ I ସେ ମୁଣ୍ଡରେ ହାତ ଦେଇ ବସି ପଡିଲା I ଏପଟେ ଟ୍ରେନ ଆସିବାର ସୂଚନାମାଇକି ରେ ଡାକୁ ଥାଏ I ଲୋକ ହାଉଯାଉ I କିଏ କେତେ ପାଟି କରୁଥାନ୍ତି I ହୋ ହୋ ଘୋ ଘୋ ଶୁଭୁଥାଏ I କିନ୍ତୁ ଦିବ ର ଆଖି କାନ ସବୁ ବନ୍ଦ ହେଇ ଯାଇଥାଏ I ତାକୁ କିଛି ଦେଖା ଯାଉ ନଥାଏ କିଛି ଶୁଭୁ ନଥାଏI ଆକାଶ ଟା ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡ ହୋଇ ତା ମୁଣ୍ଡରେ ଛିଡି ପଡିଲା ପରି ଲାଗୁଥାଏ I ଆଖିରେ ଜୁଳୁଜୁଳିଆ ବୁଲୁ ଥାନ୍ତି I ଗାଁ କୁ ଯିବ କି ଫେରି ଯିବ ଭାବୁ ଥାଏ I ବୁଦ୍ଧି ସୁଦ୍ଧି ହଜି ଗଲାଣି ତା’ର I କ’ଣ କରିବ ଏବେ? ପଇସାନଥିଲେ କଣ କରିବ? ନ ଖାଇ କି ସିନା ପଳେଇବ କିନ୍ତୁ ଟ୍ରେନ ର ଟିକଟ? ସେଟା ବି ତ ପର୍ସ ରେ ଥିଲା I ଆଖିରୁ ଧାର ଧାର ଲୁହ ବୋହି ଯାଉ ଥାଏ I ମନ ମାରି ହା ହତାଶ ଆଖିରେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଦେଖୁ ଥାଏ କିନ୍ତୁକିଏ ବା କେମିତି ଜାଣିବ ୟା ଅବସ୍ଥା I

ଏତିକି ବେଳେ ଗୋଟେ ୧୨-୧୪ ବର୍ଷ ର ପିଲା ଧାଇଁ ଧାଇଁ ଆସିଲା ଆଉ ଗୋଟେ ଜରିବଂଧା ପୁଡିଆ ତା ଉପରକୁ ଫିଙ୍ଗି ଦେଇ ଭିଡ ଭିତରେ କୁଆଡେ ହଜି ଗଲା I କ’ଣ ଗୋଟେ ଘଟିଗଲା ଦିବ କିଛି ବୁଝିପାରିଲା ନାହିଁ I ପୁଡିଆ ଖୋଲି ଦେଖିଲା ପରେ ତା ଆଖି ଉଜ୍ୱଳ ହୋଇ ଉଠିଲା I ପୁଡିଆ ଭିତରେ ତା ପର୍ସ ? ସେ ପୁଡିଆ ଖୋଲି ପର୍ସ ଅଣ୍ଡାଳି ପକେଇଲା I ପର୍ସ ରେ ତା ଟ୍ରେନ ଟିକେଟ, ୨୦୦୦ ଟଙ୍କା ସହଗୋଟେ ଚିଠି I ଚିଠି ଟା ଟିକେ ମୋଟା ମୋଟା ଲାଗୁଥାଏ I ସେ ଚିଠି ଖୋଲିଲା I କିନ୍ତୁ ଏ କ’ଣ? ଚିଠି ଭିତରେ ୫୦୦୦ ଟଙ୍କା? ସେପଟେ ପ୍ଲାଟଫର୍ମ ରେ ଟ୍ରେନ ଛାଡିବ ଛାଡିବ ହେଉଥାଏ I ସେ ଆଉ ଡେରି ନକରିଦୌଡ଼ି ଦୌଡ଼ି ଟ୍ରେନ ରେ ଚଢ଼ିଗଲା ଆଉ ତା ସଂରକ୍ଷିତ ଜାଗା ରେ ବସି ପଡିଲା I ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ ଟ୍ରେନ ଷ୍ଟେସନ ଛାଡି ଆଗକୁ ବଢ଼ିଲା I ତା ପାଟିରୁ କଥା ବାହାରୁ ନଥାଏ I ସିନେମା ପରି କଣ ସବୁ ଘଟି ଗଲା, ତାଆଖି ଆଗରେ ଗୋଟି ଗୋଟି କରି ସବୁ ଜଳ ଜଳ ଦିଶି ଯାଉଥାଏ I ଏବେ ସେ ଚିଠିଟା କାଢି ପଢିବାକୁ ଲାଗିଲା I ଚିଠିରେ ଲେଖାଥିଲା I

ଭାଇ,

“ମୁଁ ଚୋର, ତମଠୁ ଚୋରି କରିବା ବହୁତ ସହଜ ଥିଲା I ତମ ପର୍ସ ରୁ ୨୦୦୦ ଟଙ୍କା ପାଇଥିଲି I ପର୍ସ ଆଉ ବାକି ଜିନିଷ ଫିଙ୍ଗିବାକୁ ଗଲା ବେଳେ ଟେଲିଗ୍ରାମ ଟା ଦେଖିଲି I ଜେଜେଙ୍କ ଦେହ ଖରାପ Iଲୋକ ମରି ସାରିଲା ପରେ ଅବା ଅଧିକା ସିରିଏସ ଥିଲେ ହିଁ  ଟେଲିଗ୍ରାମ ଆସେ I ଏମିତି ଗୋଟେ ଟେଲିଗ୍ରାମ ଆସିଥିଲା ମୋ ଘରୁ ୧୨ ବର୍ଷ ତଳେ I କିନ୍ତୁ ଷ୍ଟେସନ ରେ ମୋର ସବୁ ଜିନିଷ ସହ ପଇସା ବ୍ୟାଗବି ଅନ୍ୟ ଟ୍ରେନ ରେ ରହିଗଲା I ଆଉ ମୁଁ ଘରକୁ ଯିବାରେ ଡେରି ହେଇଗଲା I ଗାଁ ରେ ପହଁଚିଲା ବେଳକୁ ମୋ ମା ତିନି ଦିନ ଆଗରୁ ମରି ସାରିଥିଲା I ମୁଁ, ମୋ ମା ର ମଲା ମୁହଁ ବି ଦେଖି ପାରିନି ଆଉ ପଇସାନଥିବାରୁ ତା’ର ଶ୍ରାଦ୍ଧ ବି କରି ପାରି ନଥିଲି I ମୁଁ ବହୁତ ଜଣଙ୍କ ପାଖରୁ ଚୋରି କରିଛି କିନ୍ତୁ ଆଜି ଏ ଟେଲିଗ୍ରାମ ଦେଖିଲା ପରେ ମୋର ପଛ କଥା ସବୁ ମନେ ପଡିଗଲା I ତୁମର ୨୦୦୦ ଟଙ୍କା ସହ ମୋର୫୦୦୦ ଟଙ୍କା ପଠାଉଛି I ଏଇ ଟା ମୋ ମା ପ୍ରତି ମୋର ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି I ଆଜିଠୁ ଚୋରି ଛାଡି ଭଲ କାମ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିବି I ମୋ ଆଖି ଖୋଲିଦେଇ ଥିବାରୁ ଧନ୍ୟବାଦ ”  I

ଇତି…

ଦିବ ର ଆଖି ପୁଣି ଥରେ ଛଳ ଛଳ ହୋଇ ଆସିଲା I

–X–

ପଢନ୍ତୁ, ମଜା ନିଅନ୍ତୁ ଓ ମତାମତ ଦିଅନ୍ତୁ

ସୁବଳ ମହାପାତ୍ର

ଗାନ୍ଧିନଗର, ଗୁଜରାଟ